Na lang weer een goed werkend internet

10 aug. We trekken weer verder en als we gaan rijden schijnt de zon. Dat verder trekken gaat overigens niet snel, EU subsidie en de weg ligt open en dat vernieuwen doen ze om de kilometer alsof er 10 aannemers tegelijk bezig zijn maar geen overleg hebben. Aan het Araici meer bezoehen we een openlucht museum. Op de bodem van het meer zijn resten gevonden van een houten burcht uit de 9e en de 10e eeuw. Deze hebben ze nagebouwd en dat alles is zeer indrukwekkend. Ze zijn gebouwd door een stam genaamd de Letgallen. We rijden langs de rivier de Dvina verder, een mooi rit langs een mooi slingerende rivier. Elke commercieel denkende Hollander zou daar direct 1 of meerdere campings beginnen maar Letten .....ho maar, geen camping te vinden. Een lunchje dan maar, maar nee hoor. Bij het ene restaurant moesten we 3 kwartier wachten en bij de ander een uur. Dan maar een glaasje ( 2 voor 1.40 € ) en een broodje in de bus. Later komen we in Litouwen terecht op een mooie kleine camping aan een meer in Zarasai.
11 aug. Thea duik voor het ontbijt het meer in en vertelt dat het water heerlijk is, uit het water komen via een te steile trap is minder. Na het ontbijt fietsen we naar Sarasai , een leuk stadje met een mooie kerk. Ook hier zijn ze flink met mijn belastingcenten aan het werk geslagen, wegen worden vernieuwd, het meer krijgt nieuwe beschoeing en er wordt een reuze skate baan aangelegd bij een definitieve autocrossbaan. Op onze camping stond al een Rus met een crossauto op een autoambulance. Op het plein voor de verandering maar eens een lunchje , een heerlijke salade 350 gr voor gemiddeld 2.50 € . Het euvel dat mevrouw campingbaas ons vanmorgen kwam vertellen, geen stroom, was inmiddels verholpen. Geen stroom is ook heen water en geen douche, alles draait op de grondwaterpomp. Op de meeste campings die wij hebben bezocht heeft het water ook een onaangenaam geurtje en gebruiken we niet als drinkwater, hooguit voor de koffie. Naast ons staat een jonge Duitser die met zijn hond de Baltische staten rondrijdt en zijn eigen lijn reisboeken ( Duits ) weer update en zelfs nieuwe maakt. 's Avonds het kampvuur maar eens opgestookt en een flesje opengetrokken.
12 aug.We verkassen naar het Nationaal Park Aukstaiija. Volgen de Capitoolgids moet hier een schitterend bijenteeltmuseum zijn over hoe men door de eeuwen aan zijn honing komt. Over een onverharde weg, niet harder dan stapvoets rijden anders rammelt de hele camper uit elkaar, komen we , net als het lijkt of de wereld ophoud, bij het museum. Lang leve mijn belasting centen, 't is een grote bouwplaats waar ze met grote gebouwen van rondhout gemaakt, een nieuw museum neer zetten. Wat er nog van het oude museum te zien is, is wel prachtig. Alleen een heel nieuw museum complex bouwen aan het einde van de wereld in een niet toeristisch gebied.....ik snap het niet. Het volgend doel is een oude watermolen van begin 1800. Voor Oostlitouwse begrippen een toeristische attractie. Er staat zowaar een touringcar. We komen aan op een kleine camping in Paluse. We zijn de enige gasten en het sanitair is schoon. De camping beheerster zit op de veranda van de receptie alszijnde Granny van de Beverly Hillbillies. 's Avonds livhte regen.
13 aug.We gaan verkassen naar Druskininkai in zuid Litouwen. we rijden over rustige wegen door het Moletai meren gebied en langs het iets drukkere Villnius naar Druskininkai. Onderweg een leuk kerkje bezocht waarvan we dachten dat het dicht was, een mevrouw die aan het poesen was liet ons vriendelijk binnen, leuk. We staan op de camping 25 km van de Poolse en 5 km van de Wit Russische grens. Morgen fietsen.
14 aug.In de capitool gids staat, daar gaan we weer, dat er een mooie fietsroute, de zonnepad route, loopt door het Ratniciadal. Die willen we gaan fietsen. De eerste toeristen informatie kon ons niets vertellen. De tweede toeristen informatie kon ons niets vertellen maar een mede toerist, liet in zijn Engelse reisgids aan de juffrouw van het bureau de zonneroute zien. De route loopt grotendeels door een mooi park. Park dicht - opknapbeurt - EU subsidie. Dan zelf maar een route bedenken. Na 2 km begeeft de leenfiets van Cees het, display geeft aan, ergens geen contact. We maken als alternatief een mooie wandeling door de stad , een van de mooiste kuurplaatsen van Litouwen met prachtige oude houten huizen, grote parken en een heel oud houten, Russisch Orthodox blauw kerkje. 's Avonds eten we in het restaurant van de camping. De smaak is goed, de prijs is goed maar het ziet er niet uit. Waarschijnlijk zo uit de vriezer.
15 aug. Als we opstaan is het heerlijk weer. We vertrekken vandaag richting Polen maar maken eerst de laatste Litas op in de supermarkt. De eerste stad in Polen is Sejny. Het is 15 aug. Maria hemelvaart en dat is in Polen een belangrijke dag. Iedereen is vrij en er zijn overal waar we langskomen zijn kerkdiensten. In- en uitloop diensten zoals we die kennen van Roemenië. Voor diegene die buiten willen blijven zitten is elke kerk voorzien van luidsprekers , buiten wel te verstaan. In een kerk maken we een stukje van de dienst mee. Via Augusto rijden we naar het Nationaal park Biebrza. De receptie is een gammele caravan met dito voortent waar een briefje opgeplakt is met BURUOI.
In de voortent Jan achter een vooroorlogs bureau, computer ? no way. Met een aangelikt potloodje schrijft hij de kwitantie. Sanitair smerig maar er is live muziek van 2 oude mannen met accordeon en gitaar. Klinkt gezellig, Poolse deuntjes. We maken een wandeling naar de restanten van een Russisch Fort dat de Russen in 1918 zelf hebben opgeblazen voor ze voor de Duitsers op de vlucht gingen.
16 aug. We zwaaien naar Jan en laten de camping achter ons. De weg door het Biebrza park is een rechte weg met hier en daar een parkeerplaats met een uitzichttoren. We maken een mooie wandeling naar zo'n toren. Er moet hier veel wild zijn en we worden onderweg dan ook regelmatig gewaarschuwd voor overstekende elanden, herten, reeën en zelfs koeien. We zien ze echter niet en van de 260 vogelsoorten die in het park moeten zitten .........4 gezien. We rijden verder naar het volgende natuurgebied, het Nationaal Park Bialowiesa .Het grootste stuk ongerepte natuur van Europa. In Bialowiesa vinden we een camping achter een restaurant. Mijn, Wim, verdraaide spier in m'n rug speelt op dus een lange wandeling in het park zit er morgen niet in. Net als wij een beetje bekomen zijn van de onenigheid, een weekje korter of langer wegblijven, land er een jong stelletje met kind van 3 op de camping, oude Mercedes bus, die al een half jaar onderweg zijn en nog een jaar voor de boeg hebben. Hoe doen jullie dat in de winter dan? Oh....... dan zijn we op Sicilië.
17 aug. Vandaag gaan we lopend naar de ingang van het park. Er zijn wandelroutes in het part maar alleen met een gids te lopen. Voor mijn rug te ver dus hopen we op een andere manier door het park te kunnen. Dat kan, met paard en wagen maar deze tijd echter niet. Hoezo echter niet....'t is hoogseizoen toch ? We wandelen door een groot educatief deel van het park en het bijbehorende museum. Allemaal prima te doen en de informatie over het park is indrukwekkend. Polen heeft het park te danken aan een van de vroegere Tsaren die het hele gebied als zijn jachtgebied zag waar hij en zijn vriendjes alleen mochten jagen. Een buitenstaander die er kwam werd gelijk doodgeschoten. Dat id ook de reden dat er nog zo'n stuk ongerepte natuur is in Polen en trouwens ook een even zo groot stuk in Wit Rusland. Wel boeven die Tsaar en zijn vriendjes.Op de camping genieten we nog een poos van de zon maar als er wolken komen wordt het toch frisser.
18 aug.We zijn 4 km van de Russische grens en die willen we even zien. Een mooi landweggetje kronkelt door het bos met aan het einde een heel groot gebouw dat midden op de weg lijkt te staan, maar zou je erlangs mogen , willen, kunnen dan moet je er omheen. Alles is afgesloten en vele borden en hekken laten je weten dat je verder dan hier, niet welkom bent. Verderop bezoeken we een soort van dierentuin wat het fokprogramma van de Wisenten in beeld moet brengen. 't Was 2 keer niks en zelfs de € 1.25 intree niet waard. Wel weer even beweging gehad. We rijden verder om Treblinka te bezoeken. Van de gebouwen die er stonden is niets meer te zien alles is geruimd en omgeploegd. Van vele Joden die hier zijn vermoord, is de identiteit onbekend. De het hele terrein van het concentratiekamp is een monument gemaakt , voor iedere vermiste en vermoorde is een steen opgericht. Er blijken hier geen Nederlandse Joden vergast te zijn. Op een steen staat in vele talen:"Niet Weer". Het nieuws dat we later zien is hier mee in tegenspraak. We gaan verder en zoeken een camping wat in dit gebied geen makkelijke optie is. Tenslotte belanden we op de stadscamping van Warschau.